październik 2020

“Uważaj na palce. Nie odwracaj się plecami. Któraś może ugryźć!“ – E.Ensler Krajobraz po bitwie. Pył pokrywa wszystko, aż po horyzont. Trupi odór i latające nad głowami kruki. Żałobne krakanie. Szum wiatru. Czuję rozpacz i wielki strach. Ziemia dudni w rytm mego bijącego serca, a dusza siedzi w kącie, skulona. Drży.  Jestem Kassandrą – kobietą pozbawioną praw, skazaną na piekło, obywatelką wrogiego kraju, kimś nieważnym i bez znaczenia, artystką straconego teatru, córką zmarłej matki, kielichem łez, dziwką, fanaberią, balastem.  Widzicie mnie?  Stoję wyprostowana pośród kurzawy, […]

Drogi Czytelniku, chciałabym Cię poprosić o rzecz prostą i niewymagającą niczego szczególnego: wejście w moją skórę. Nietypowe zadanie, ale zrób je, proszę. Nawet jeśli nie znasz mnie osobiście, lub z wirtualnego świata, na pewno będzie to wykonalne. Po prostu załóż moje buty i przejdź w nich kilka kroków. Serdecznie Cię namawiam. Na chwilę, do czasu przeczytania tych kilkudziesięciu słów – zostań mną. Ewą – artystką. Naiwną idealistką. Podążająca ścieżką marzeń. Masz pracę, którą kochasz i uwielbiasz. Grasz na scenie, reżyserujesz, śpiewasz, tańczysz, piszesz. Prowadzisz warsztaty,

Dziś będzie o medytacji, a właściwie o tym, że i dlaczego nie mogę się jej nauczyć. Choć od lat na różnych zajęciach próbuję.  Uspokój się?  W domowym zaciszu z terierem, który za wszelką cenę chce dołączyć do mojego „superważnego zajęcia” (przynosi różne zabawki, liże po odsłoniętych częściach ciała) i kotem skaczącym po mnie odstópdogłów, nie bardzo się to udaje. Warunki są skandalicznie trudne, choć jednocześnie rozumiem moje zwierzęta doskonale, że leżenie bez ruchu na podłodze stanowi nie lada wyzwanie i wprost prowokuje do szaleńczych zabaw.  One po prostu

Od tygodnia męczy mnie okrutnie niemoc twórcza.Trzy kroki do przodu i potem zastój. Nic mi się nie chce: śpiewać, tańczyć ani pisać, tylko oglądałabym filmy, czytała, lub spała. Głównie spała, przy szumie laptopa, lub z książką w ręce. Z niechęcią myślę o artystycznych działaniach, które jeszcze parę tygodni temu wywoływały niesłychany entuzjazm. Leżę i pachnę, ale zamiast delektować się sytuacją, myślę o sobie z wściekłością: Nosz cholera jasna, dramat