sierpień 2020

Teatr jako płaszczyzna wspólnoty między pokoleniami kobiet. Stale słyszymy stwierdzenie, że „wiek to tylko numer!”, że powinniśmy wyglądać i czuć się młodo przez całe życie. Po wnikliwej obserwacji świata zewnętrznego okazuje się, że nie jest on miejscem dla starych ludzi, że starość jest niewygodna, po prostu nie istnieje, lub powinna wegetować w ukryciu. Bardzo trudno czuć się sobą w tak niesprzyjających okolicznościach. Z drugiej strony zachęca się nas, żebyśmy zaakceptowali siebie mimo wszystko. Wspierali cykle, biologię i naturalne procesy zmian. Hmm… No, oczywiście! Przecież to takie proste! Starzejmy się odtąd bez starości!  Co faktycznie znaczy ten chaotyczny bełkot wykluczających […]

Żyjemy w kulturze niedosytu. Nawet nie uświadamiając sobie jak bardzo, dzień po dniu pielęgnujemy to poczucie. Budząc się rano, na dźwięk budzika, niewyspani, ale już na baczność. Wskakując w pędzie w rytm dnia, bo doba oczywiście jest za krótka. Prześlizgując się przez czynności poranne, szybką toaletę, śniadanie, kawę. – „Pa. Do później.” I już… pędzimy. Godziny mijają, a my rozgaszczamy się w naszym poczuciu braku i próbujemy w desperacji łapać sroki za ogony, załatwiając SPRAWY,

Tęcza jest jednym z najpiękniejszych zjawisk na świecie. Niegdyś uważano ją za znak bogów, a w baśniach na końcu tęczy zawsze pojawia się garnek złota. Tęczowy most jest też przejściem do raju, a ponad tęczą w krainie Ozz latają błękitniki. W naszym świecie tęczę tworzą wspólne wspomnienia, wszystkie chwile, które dzielimy kreując spektakle, wespół śmiejąc się i płacząc, plotkując, szczodrze obdzielając się jedzeniem i życiem.  „Gdzieś, ponad tęczą, niebo jest błękitne. A te sny, które mamy odwagę śnić naprawdę