styczeń 2021

Pokazuję życiu język! Ten cholerny upierdzielacz wizji, krytyk i nihilista w miesiącach zimowych uaktywnia się jak nigdy dotąd. Może to kwestia niedoboru światła i powietrza, że wredna hydra wystawia łeb? Depresyjny rzeczy stan. Zima w nastroju blue.  Noszenie kagańców masek z pewnością nie pomaga. Patrząc na świat zza burych szmat trudno dostrzec wokół kolory, wszystko ginie w odcieniach szarości i sepii. Niewyraźne, jak zza brudnych szyb. Nienasycenie barw rzutuje na odczucie świata dookoła, a melancholia […]

Wigilia 2020.  Wszystko się zmieniło. Smaki potraw, kolejność ich podawania, tematy rozmów przy stole, wystrój pokoju, wielkość choinki. Obsada.  Spojrzałyśmy sobie z siostrą w oczy pełne łez i mam przeczucie, że pomyślałyśmy o tym, jak bardzo nam Jej brak. W ten wieczór, przy tym stole. Że obie znów usłyszałyśmy Jej życzenia wypowiedziane drżącym ze wzruszenia głosem: „żebyśmy się spotkali za rok w tym samym gronie… „- Niestety, niespełnione. Wtedy, mimo wiszącej nad głowami katastrofy i przeświadczenia końca wspólnej

”Masz problem, bo nie potrafisz żyć bez relacji z innymi ludźmi” – powiedział jakiś czas temu mój znajomy. Z wielką pewnością w głosie. – ”No i wiesz, taką przypadłość się leczy!” – dodał jeszcze. Nie zabiłam go wtedy ostrzem ciętej riposty, bo musiałam przemyśleć to, co usłyszałam. Spokojnie zastanowić się nad moimi odczuciami, przekonaniami i w jakimś sensie skonfrontować je wewnętrznie. Bo być może jest tak, jak twierdzi kolega „dobra rada”? Co jeśli